Een wijze les: geef nooit je tomaten een naam… Dan ga je te veel aan ze hechten en dan lopen ze de kans niet meer in de pan te belanden, waar ze horen.
Bij alle left-over tomaten die ik van de kweker heb gehad zat ook een Siamese tweeling tomaat. Ze deelden een steeltje. Verder waren ze prima in orde, alleen dat gedeelde steeltje maakte dat ze bij mij terecht zijn gekomen en niet bij de Lidl (want daar levert mijn kweker ze aan).
Bij thuiskomst vonden B en T de Siamese tweeling tomaat de aller-aller-aller-leukste tomaat van het hele wereld en hebben het onlosmakelijk verbonden duo Henk en Garry genoemd.
Henk en Garry gingen een eigen leven leiden. Ze lagen op tafel als wij aan het eten waren. Als B en T uit school kwamen werd de dag even doorgenomen met Henk en Garry en voor het slapen gaan kregen ze een nachtzoen. “Welterusten Henk en Garry, morgen gezond weer op!” B en T hielden van Henk en Garry.
Maar ze konden niet eeuwig vrienden blijven, dat stond al vast toen Henk en Garry geplukt werden. Eenmaal geoogst begint het verval. En zo ook moest aan het bestaan van Henk en Garry uiteindelijk een eind komen. In de pan of in de groene bak, linksom of rechtsom.
En omdat ik dit project niet begonnen ben om goede tomaten in de groen bak te gooien zijn Henk en Garry in de pan en in de pot beland.
Toen B en T thuis kwamen van school welde er tranen in hun ogen nadat ik ze verteld had over het lot van Henk en Garry. Mijn troostende woorden dat Henk en Garry er bijna niets van gevoeld hebben, hoorde ze niet eens meer.
‘s Avonds, voor het slapen gaan, keek T uit zijn raam naar de sterren. “Kijk, daar heb je Henk, en die daarnaast, dat is Garry..”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten