Maar wel minder zoet lees
ik op nu.nl. Jaren hebben telers tomaten gekweekt die van onder tot boven mooi
rood werden. Dat ziet er nou eenmaal mooi uit in de winkel. Wij eten namelijk
ook met de ogen. Laatst was ik bij de groothandel om ingrediënten te kopen voor
de ketchup. De potten oranje mayonaise waren voor het verstrijken van de
houdbaarheidsdatum tegen bodemprijzen mee naar huis te nemen. In een vlaag van
vaderlandsliefde (en met het EK voetbal voor de deur) had Remia oranje mayo
gemaakt. Maar dat lusten wij niet. Dat ziet er niet uit als mayonaise. En de broodsnijmachine
van onze bakker in het dorp heeft een lichte afwijking. De twee eerste sneeën
(of de 2 laatste, net zoals je het maar wilt bekijken) zijn significant dikker dan de andere
sneeën. B en T laten die broodjes standaard liggen. Te dik, lijken niet op de
bammetjes die ze gewend zijn.
En dus willen wij
kennelijk ook egaal rode tomaten. Of tenminste, dat dachten de telers. Maar nu
heeft men ontdekt dat het gen wat er voor zorgt dat tomaten er mooi rood
uitzien er ook voor zorgt dat ze minder zoet smaken! Wat een narigheid, worden
we mooi gestraft voor het feit dat we altijd alleen maar op het uiterlijk
afgaan.
Sinds ik bij de kweker de
tomaten mag meenemen die de schoonheidstest niet hebben doorstaan, weet ik dat
het niet uitmaakt hoe ze er uit zien. Niet mooi, wel lekker is de nieuwe
leus! Mooi rood is niet lelijk, maar ik geef de voorkeur aan een goede smaak,
hoe het eruit ziet zal mij een biet zijn. Of een tomaat, net wat je wilt.
foto: Gabriëlle de Kroon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten