KIP, PATAT, APPELMOES...

Ik sla met BigTaste een nieuwe weg in. Dat had ik al een beetje bedacht, maar daar kwam iedere keer de klad in. Nu gaat het echt gebeuren. BigTaste gaat inmiddels over meer dan alleen over het NIET verspillen van voedsel. Ik wil het ook laten gaan over hoe we door alle overvloed en al het gemak omgaan met ons voedsel. KIP, PATAT, APPELMOES is de start van die nieuwe weg.

Wanneer is ‘eten’ een ding geworden? Wanneer werden ‘aardappels, groenten en vlees’ ineens tafels vol liflafjes en producten uit verre vreemde buitenlanden? Wanneer werd eten trendy?

Ik denk op de dag dat marketing alles verpestte! Van “super-size-me” tot “consuminderen” en alles wat daar tussen in ligt. Eten is niet langer gewoon de manier om overeind te blijven, maar eten moet elke dag een belevenis zijn. Alleen wel altijd met heel veel gemak. Dus komt alles voorverpakt, in hapklare brokjes gesneden en altijd van een constante kwaliteit, het hele jaar rond.

Een heleboel mensen beweren dat we daardoor het contact met de voedselproducenten verloren zijn en dat daarom kinderen niet meer weten waar de melk en het ei vandaan komt. Echt? Zouden we met z’n allen zo de weg kwijt zijn? Of is het gewoon wéér een niet bestaand probleem dat door marketeers de wereld in is geholpen om zodoende hun producten nog beter af te kunnen zetten tegen de rest van de markt?

Ik denk dat laatste. Natuurlijk weet iedereen dat melk uit een koe komt, maar niet iedereen realiseert zich dat een koe eerst een kalf moet krijgen voordat ze melk geeft. Melk betekent dus kalfjes en om te voorkomen dat de kalfjes al die heerlijke melk opdrinken die voor u bedoeld is, worden ze snel bij moeder de koe weg gehaald en heeft moeder nog dagen lang koeienverdriet om het kalf dat ze wel baarde, maar niet meer kan vinden.

Heeft dit iets met eten uit de buurt te maken hoor ik u vragen? Neen, dat geef ik meteen ruiterlijk toe. Het heeft echter wel te maken met het idee dat het helemaal niet verkeerd is om na te denken over wat je eet, waar het vandaan komt en wat er moet gebeuren voor het op je bordje ligt. En daar zijn we terug bij het onderwerp.

Eten moeten we allemaal. Elke dag 3 keer, anders vallen we om. En voor een deel komt het allemaal bij de supermarkt vandaan omdat dat heel handig is. Maar net als het lezen van de ingrediënten labels om te zien of ergens een restje noot in zit of levensgevaarlijke gluten, is het misschien ook een aanrader om te lezen waar de versproducten vandaan komen. Op die manier kun je een eerste stap zetten om meer uit de buurt te gaan eten. 

Waarom zouden we dat zo nodig moeten willen met z’n allen, dat eten uit de buurt? Omdat we op die manier weer zelf gaan nadenken over wat we aanschaffen, zonder ons te laten leiden door de waan van de dag of een of andere ge-hype-te chefkok. Want eten uit de buurt betekend ook bijna automatische eten wat het seizoen je biedt. Niet alle verse producten zijn altijd uit Nederland te krijgen! Er zijn niet het hele jaar door verse sperziebonen of aardbeien. Veel groenten die in Nederland groeien zijn seizoensgebonden en daar is een reden voor. Dat noemen we ‘natuur’.

Zoveel mogelijk Nederlandse versproducten van het seizoen eten kan overal en altijd. En het is een goede stap op weg naar lokale voedselproductie die beter is voor boer, natuur, landschap, milieu en niet onbelangrijk: de wereld. "One small step for men...". 

Natuurlijk ga ik lekker kort door de bocht, daar hou ik van. Maar ik praat geen onzin. Laten we met z'n allen gewoon weer zelf gaan nadenken over wat we eten en waar het vandaan komt! Ik ben er van overtuigd dat de wereld daar uiteindelijk een stukje beterder van wordt.

En wil je ‘super-sizen’ voor wat betreft eten uit je buurt? In november organiseer ik voor de Stadsambassade KIP, PATAT, APPELMOES. Een leuk, lekker en leerzaam mini evenement voor iedereen van 8 tot 88 met als speciale gast Michiel Bussink, schrijver van het boek Eten uit je Buurt. Meer informatie volgt via de Stadsambassade en hier natuurlijk.